به نام خدایی که ظرفیت پیوند دو دریای آسمانی را به خاک عطا کرد:
چیست این حس شگفت که بر سینه زمان چنگ می زند؟
چیست این رونق بهاری که در لحظه های خلقت طنین می افکند؟
آیا کسی هست که زمزمه سبزترین پیوند آفرینش در
ملکوت را بشنود و نداند که امشب چه شبی است؟!
هیچ عابری نیست که امشب در کوچه حضور قدم بگذارد و
با کوله باری از نور و تبسم، بن بست های حرکت را درننوردد.
وقتی بدانی شرقی ترین لحظه زمین فرا رسیده، تعجب نخواهی کرد
اگر امشب را شب انعکاس آسمان، شب تفسیر خدا در زمین بخوانند.
شب رویش لبخند بر شادمانه ترین گلدسته تجلی فرا رسیده است.
